2014-15 sezonunda mücadele ettiği 1. Grup’ta ilk devre nihayetinde topladığı 18 puanla küme düşme hattının 6 puan ve bir basamak üstünde yer alan Trabzon Akçaabatspor; toplamda dört galibiyet ve altı beraberlik alabildi. Yedi maçta ise sahadan mağlup ayrıldı. Peş peşe en çok seriyi iki galibiyet, iki beraberlik olarak yapabilen Karadeniz temsilcisi; bu maçlarda üç kez de kırmızı kart gördü… Bu kartların ikisini Bilal Gücüyetmez görürken, birisini de Melih Vardar gördü… İç sahada oynadığı maçlarda altı puan toplayabilen Akçaabat, deplasmanda bunun iki katı kadar puan toplamayı başardı.
Geçtiğimiz sezon Trabzon Kanuni FK olan ismi, Trabzon Akçaabat FK olarak değiştirilmiş olan Karadeniz temsilcisi 51 puan toplamış ve play off hattından altı puan geride ligi tamamlamıştı. Keza, Trabzon Kanuni’nin son sezonda bir puan farkla kümede kalabildiği düşünülürse nispeten başarılı sayılabilirdi!
Ligin uzun bir maraton olduğu klişesine değinmeyeceğim. Ama kulüp yönetimi, bir maratondur. (Zira maraton zaten uzundur!) Bir önceki sezonda yaşanan gerilemeyi tam tersi yöne çevirip 18 puanın üstüne 30 küsur puan eklemek de olasıydı; tarihte örneklerini çok gördük.
Ancak kulüp yönetiminin başka planları veya öncelikleri olsa gerek; sebat etmek yerine pes etmeyi tercih ederek takımı markalaştırma ve mücadele bazında profesyonel liglerdeki Karadeniz takımlarına yıllar önceki 1461 Trabzon misali bir rol model olma fırsatını böylece tepiverdiler.
Sahi, madem bu kadar kolay pes edilecekti; efsane olan Akçaabatspor’un adı neden bu işe alet edildi?
Hazırlayan: Alper KAYA
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder